Jadwiga Andegaweńska Regina Poloniae - banknot

Jadwiga Andegaweńska (1374-1399) była najmłodszą córką Ludwika I Wielkiego i Elżbiety zwanej Bośniaczką. Jako dziedziczka Królestwa – była wnuczką Elżbiety Łokietkówny – Jadwiga została przeznaczona przez matkę na tron polski. W 1384 „koronowana na króla Polski” (in regem Poloniae coronata), co oznaczało, że była pełnoprawnym władcą, nawet po małżeństwie z Władysławem Jagiełłą – królem wybranym w drodze elekcji – w 1386 roku.

W chwili zamążpójścia miała 12 lat, odrębną kancelarię i dwór.

 Od dzieciństwa przygotowywano ją do pełnienia roli królowej. Umiała czytać, znała obce języki oraz wykazywała zamiłowanie do lektury, muzyki, sztuki i nauki. Już za życia została otoczona aurą świątobliwości, a jej dwór skupiał elitę umysłową kraju. Zleciła pierwsze w historii Polski tłumaczenie Księgi Psalmów na język polski. Fundowała wiele nowych kościołów i uposażała już istniejące klasztory. Opiekowała się szpitalami. W 1397 roku uzyskała zgodę papieża na utworzenie fakultetu teologii na Akademii Krakowskiej, zaś w testamencie przeznaczyła część swych klejnotów na rzecz uczelni.

Zmarła 17 VII 1399 w Krakowie w wieku 25 lat w wyniku powikłań po porodzie. Pochowano ją w Katedrze Wawelskiej. Jadwiga jest jedynym polskim monarchą wyniesionym na ołtarze. Uroczystej kanonizacji dokonał papież Jan Paweł II 8 czerwca 1997 podczas mszy świętej sprawowanej na krakowskich błoniach, w obecności ponad miliona osób.